Filmowo: Threads

Jest połowa lat 80., trwa zimna wojna. Ruth Beckett (Karen Meagher) i Jimmy Kemp (David Brierly), mieszkańcy brytyjskiego miasta Sheffield, planują małżeństwo i oczekują narodzin pierwszego dziecka. Tymczasem Związek Radziecki wysyła oddziały wojskowe do Iranu, chcąc go sobie podporządkować. Stany Zjednoczone, Zjednoczone Królestwo i inne państwa NATO przeciwstawiają się sowieckiej agresji. Rodziny Ruth i Jimmiego są pochłonięte codziennymi obowiązkami i przywiązują małą wagę do tego, co dzieje się w Iranie. Pewnego wiosennego dnia bez żadnego ostrzeżenia ZSRR atakuje Zjednoczone Królestwo, używając międzykontynentalnych pocisków balistycznych, które uderzają w Sheffield, unicestwiając niemal całe miasto i większość jego mieszkańców. Dla tych, którzy przeżyli atak, zaczyna się trudna walka o przetrwanie w skażonym środowisku.

Przygotowuję się właśnie do matury i jako prezentacje maturalną wybrałam temat o końcu świata, więc teraz czytam i oglądam wszytko co do niego nawiązuje. Tym razem trafiło na film „Threads”. Na początku obserwujemy rozwój sytuacji na świecie. Armia Związku Radzieckiego wkracza do Iranu a przeciwni temu Amerykanie również wysyłają tam wojska. Sytuacja robi się napięta. Wielka Brytania też angażuje się w sprawę. Równocześnie obserwujemy życie dwójki młodych ludzi. W międzyczasie Związek Radziecki używa bomb atomowych. Anglia zostaje zniszczona. Od teraz zaczyna się walka o przetrwanie. Jest wiele filmów, w których pokazane zostają skutki użycia tej niekonwencjonalnej broni, ale ten przebija wszystko. Realizatorzy nie bali pokazać się makabrycznych skutków jej zastosowania. Spalone ciała, zdeformowane dzieci, wyniszczeni chorobą popromienną ludzie. Nic nie ominięto. Oglądając go zastanawiałam się jak to jest możliwe, że ludzie są zdolni do takiego okrucieństwa. Film jest już trochę starszy, więc jego jakość też nie była najlepsza, ale to akurat nie stanowiło jakiegoś problemu, gdyż bardzo wciągnęłam się w akcję. Podobał mi się pomysł użycia narratora, który komentuje niektóre sprawy. Myślę, że powinni obejrzeć go wszyscy jako przestrogę, aby sytuacja z 1945 roku więcej się nie powtórzyła

Ciekawostka:

W pewnym momencie po użyciu bomby atomowej, starszy mężczyzna bawi się małą, elektroniczną zabawką. Jest to niemożliwe, gdyż impuls elektromagnetyczny zniszczyłby ją. 

Maj, rok po ataku

Moja ocena: 6/6

Reżyseria: Mick Jackson

Scenariusz: Barry Hines

Premiera: 23 września 1984 (świat)

Czas trwania: 1h 52 min

Obsada:

Karen Meagher – Ruth Beckett

Paul Vaughan – narrator

Harry Beety – Clive Sutton

David Brierly – Pan Kemp

Reece Dinsdale – Jimmy Kemp

Rita May – Pani Kemp

Nicholas Lane – Michael Kemp

Jane Hazlegrove – Alison Kemp

Sylvia Stoker – Babcia Beckett

Henry Moxon – Pan Beckett

June Broughton – Pani Beckett