Strony

25 października 2013

Virginia C. Andrews - Kto wiatr sieje

Do rezydencji Barta, syna Cathy i Chrisa, który otrzymał w spadku Foxworth Hall, przybywa niemal cała rodzina, by obchodzić jego dwudzieste piąte urodziny. Ponownie dają o sobie znać dawne animozje. Wkrótce pojawia się zaginiony od lat Joel Foxworth. I znów okazuje się, że nic nie jest takie, jak się wydawało...

Czy wiesz, że budowa trwałych związków opartych na miłości wymaga czasu? To nie nastąpi w ciągu jednej nocy. Związek jednej nocy nie stworzy wzajemnych relacji. Możesz patrzeć na piękne ciało i pożądać go, ale to nie jest miłość.”

Cathy z Chrisem mają już ponad pięćdziesiąt lat, ale nadal bardzo mocno się kochają tak samo jak i swoje dzieci. Bart za niedługo ukończy dwudziesty piąty rok życia i przejmie większą część spadku jaką zostawiła mu jego babka. Chłopak ukończył leczenie psychiatryczne po tym jak przeszedł totalne „pranie mózgu”. Jory to utalentowany i światowej sławy baletmistrz. Kocha swoją żonę Melodie i razem spodziewają się dziecka. Cindy wyrosła na piękną i uzdolnioną dziewczynę. W rezydencji pojawia się również Joel Foxworth, który podaje się za zaginionego brata Corrine. Kim tak naprawdę jest tajemniczy mężczyzna? Jak tragiczny wypadek zmieni życie rodziny? Czy Bart na pewno zmienił się?

Miłość sprawia, że widzisz piękno tam, gdzie przedtem widziałeś brzydotę. Będziesz czuł w
sobie jasność i szczęście, nie wiedząc, skąd się wzięły. Będziesz podziwiał to, co wcześniej
ignorowałeś. W oczach kochanej osoby dostrzeżesz odbicie swoich własnych uczuć, własnych
nadziei i pożądań, będziesz po prostu szczęśliwy, przebywając z tą osobą.”

„Kto wiatr sieje” to czwarta część opowieści o rodzinie Dollangangerów. Do tego tomu podchodziłam dosyć sceptycznie, gdyż bałam się, że ponownie się zawiodę. Jeśli dwie poprzednie mnie trochę rozczarowały to ten tom przywrócił mi wiarę w autorkę. Historia opowiadana przez Cathy dzieje się czternaście lat po wydarzeniach w „A jeśli ciernie” i jest bardzo ciekawym zakończeniem przygód rodzeństwa („Ogród cieni” to prequel). Autorka dalej pokazuje jak człowiek o słabej psychice może być manipulowany oraz niszczony. Niektóre wydarzenia oraz zakończenie mną wstrząsnęły. Jeśli Chrisa polubiłam od samego początku to zaś Cathy bywała irytująca i niespecjalnie dawała się lubić chociaż tutaj była trochę bardziej znośna i na szczęście nie ma więcej o jej podbojach miłosnych. Strasznie zżyłam się z Jorym i było mi przykro, gdy stało się to, co się stało. Autorka ciągle pisze przystępnym dla czytelnika językiem. Ciągle się zastanawiam czy ludzie naprawdę są zdolni do takiego okrucieństwa, ale to co pokazują w wiadomościach prawie cały czas utwierdza mnie w przekonaniu, że nasz gatunek jest zdolny do wszystkiego. Ostatnio w internecie pojawiła się wiadomość, że „Kwiaty na poddaszu” zostaną ponownie zekranizowane. Nie mogę się już tego doczekać! Serię naprawdę polecam, ale niektóre momenty są naprawdę przygnębiające i trzeba się na to przygotować.
Zakochać się to jakby włączyć światło w ciemnym pokoju. Wszystko nagle staje się jasne i widoczne. Nigdy nie jesteś sam, ponieważ ona kocha ciebie, a ty kochasz ją.”

Moja ocena: 5/6

Tytuł: Kto wiatr sieje... (org. Seeds of Yesterday)
Seria: Dollanganger #4
Autor: Virginia C. Andrews
Premiera: 9.01.2013r.
Ilość stron: 464
Wydawca: Wydawnictwo Świat Książki
Cena: 34,90 zł

18 października 2013

Robison Wells - Wariant

W Akademii Maxfield musisz wybrać: Porządek albo Spustoszenie albo Wariant. Benson musi przyłączyć się do jednej z tych grup, żeby przetrwać. Ale wie, że powinien uciec i że może tylko sobie.

Akademia Maxfield chciała, żebyśmy się bali. Nie chcieli, żebyśmy wiedzieli, po co tu jesteśmy.”

Każdy z nas chodzi lub chodził do szkoły. Nauczyciele, lekcje po kilka godzin dziennie, prace domowe – to normalna rutyna. Ale gdybyśmy trafili do takiej szkoły jak Akademia Maxfield?

Benson Fisher nie ma łatwego życia. Od piątego roku tułał się po rodzinach zastępczych i w żadnej z nich nie znalazł domu. Nie posiada rodziny ani przyjaciół, więc gdy udało mu się dostać stypendium w Akademii Maxfielda był bardzo szczęśliwy. Lecz gdy tylko przekroczył próg tej szkoły okazuje się, że nie jest tam tak idealnie jak to opisują broszury. Nie ma nauczycieli, na każdym kroku znajdują się kamery. Ci co przebywają tu już dłuższy czas podejrzewają, że to jakiś rodzaj eksperymentu. Za próbę ucieczki grozi areszt, z którego nikt nie wraca. Komu może zaufać? Co zrobić: zostać czy spróbować ucieczki?

Już od jakiegoś czasu chciałam przeczytać tą książkę, ale nie wiedziałam, że jest ona przetłumaczona na język polski, więc bardzo ucieszyłam się z tego faktu. To przyjemna lektura, którą czyta się bardzo lekko i szybko. Do końca nie wiemy jakie są motywy założycieli akademii, koniec też zaskakuje. Bohaterowie zostali w pełni stworzeni, mamy możliwość poznania ich myśli i uczuć. Dzięki narracji pierwszoosobowej – za sprawą Bensona, który nie ma o niczym pojęcia, dowiadujemy się stopniowo wszystkiego. Autor pokazuje nam jak człowiek może zachować się w niewoli. Powieść Robisona Wellsa można porównać do GONE Michaela Granta, gdyż tutaj mamy do czynienia z zamkniętą przestrzenią z której nie można uciec oraz podział obecnego tam, zazwyczaj młodego, społeczeństwa. Bardzo lubię thrillery połączone z fantastyką, a z tą pozycją nie sposób się nudzić. Za granicą dostępna jest druga część przygód Bensona pod tytułem „Feedback”. Mam nadzieję, że wydawnictwo Amber wyda ją, gdyż z przemiłą chęcią sięgnę po nią.
Nie zrób czegoś, czego będziesz potem żałować"

Moja ocena: 5/6

Tytuł: Wariant (org. Variant)
Autor: Robison Wells
Premiera: 17.01.2012r.
Ilość stron: 304
Wydawca: Wydawnictwo Amber
Cena: 32,80 zł

12 października 2013

Laura Whitcomb - Światła pochylenie

Ktoś na mnie patrzył. To dość niezwykłe uczucie, gdy jest się martwym...


Uważaj, komu oddajesz serce.”

Helen nie żyje od stu trzydziestu lat, nikt jej nie widzi ani nie słyszy. Dziewczyna nie pamięta jak umarła, jakie życie wiodła, tylko jakieś przebłyski. Wie że ma dwadzieścia siedem lat, że nie żyje. Jako Światło – dusza pozbawiona ciała, przeżywała tylko dzięki swoim Gospodarzom, ludziom do których się przywiązywała. Pewnego dnia na lekcji angielskiego odnalazły ją ludzkie oczy. Jak to możliwe? Kim jest tajemniczy chłopak? James tak jak Helen nie żyje już od dłuższego czasu, ale wie więcej od swojej nowej znajomej na temat ich nowego świata. Okazuje się, że duch, może przejąć czyjeś puste ciało.

Billy ma kłopoty z narkotykami. O mało co nie przedawkował. Jego brat, Mitch, próbuje mu jakoś pomóc, ale na niewiele to się zdaje. Jenny ma dość swojego życia ciągle kontrolowanego przez rodziców – fanatyków religijnych. Ich dusze opuszczają ciało za życia.

Rozważny zło widzi i odwraca się, nierozważni tam idą i szkodę ponoszą"

Co się dzieje z nami po śmierci? Idziemy do nieba czy piekła? A może zostajemy na ziemi? Przyjaźń, miłość, zaufanie to nie jedyne kwestie, które porusza ta książka. Pomimo, że głównymi bohaterami są Helen i James to dzięki ich historii poznajemy życie Jenny i Billa. Bohaterowie byli bardzo realistyczni, mieli swoje problemy oraz charaktery. Laura Whitcomb pisze bardzo plastycznym językiem. Książkę czyta się bardzo szybko i naprawdę przyjemnie. Naprawdę dobry debiut literacki, mam ochotę sięgnąć po inne książki tej autorki. Druga część „Under the Light” jest już dostępna za granicą.

(...)Jesteś ukrytym wierszem mego serca. Czytam Cię bez przerwy, uczę się ciebie na pamięć w każdej chwili naszej rozłąki."

Moja ocena: 4+/6

Tytuł: Światła pochylenie (org. A Certain Slant of Light)
Seria: Light #1
Autor: Laura Whitcomb
Premiera: 24.03.2010r.
Ilość stron: 232
Wydawca: Wydawnictwo Initium
Cena: 32,90 zł

08 października 2013

Serialowo: Przygody Merlina

Od lewej: Uther, Artur, Merlin, Gaius, Morgana i Gwen
Do zamku Camelot przybywa młody chłopak – Merlin, który jest czarodziejem. Już pierwszego dnia w nowym miejscu wpada w kłopoty. To niebezpieczny świat, w którym używanie magii zostało zakazane przez tyrana - Uthera Pendragona. Ale dzięki pomocy nadwornego medyka Gaiusa odnajduje się w zupełnie nowym miejscu. Odkrywa, że jego losy są nierozerwalnie połączone z dziedzicem tronu, Arturem.

Główni bohaterzy: Artur (grany przez Bradley'a Jamesa) i Merlin (Colin Morgan) są niesamowici. Zakochałam się w nich od pierwszego wejrzenia. Aktorzy zostali świetnie dobrani do ról. Teraz już zawsze będę ich utożsamiać z pierwowzorami. Inni też nie odstawali od reszty... Gwaine, Percival, a nawet Mordred (ten starszy; szkoda, że Mordred to Mordred...). Najlepsze jest to, że pomiędzy czwartym a piątym sezonem (w serialu) mija wiele lat... Zmienia się tylko Mordred, a żaden inny bohater nie. Wszyscy co do jednego byli idealni. Nie było tu sztywnych i sztucznych scen, co częste jest w polskich serialach. W pewnych momentach strasznie denerwowała mnie Morgana, bo gdy któryś raz oglądamy jej „śmierć” i nagłe zmartwychwstanie po prostu coś mnie brało, bo dopiero na końcu dowiadujemy się dlaczego nie może umrzeć.

Gaius pomaga Arturowi się ubrać ;)
Na serial wpadłam przez przypadek, gdy jego zwiastuny zaczęto puszczać na Polsacie. I tak oto zaczęła się moja przygoda z Merlinem. Pierwsze cztery sezony obejrzałam w telewizji, ale gdy piąty się nie pojawiał, postanowiłam obejrzeć go na komputerze. Serial jest naprawdę bardzo dobry. W jednym odcinku naraz można się śmiać, a za chwilę drżeć o losy bohaterów. Niektóre ich kwestie pamiętam do tej pory. Wiele jest wersji filmowych o królu Arturze i rycerzach okrągłego stołu, ale ta najbardziej zapadła mi w pamięć (w tej chwili oglądam jeszcze „Camelot”, lecz na razie nie jest zbyt ciekawy). „Przygody Merlina” trochę odstają od znanej nam legendy, producenci pozmieniali parę kwestii, ale wyszło to dobrze. Serial ten można oglądać całą rodziną, spodoba się on zarówno młodszym jak i starszym widzom. Również warto wspomnieć o efektach specjalnych i widokach jakie można oglądać. Ciężko stworzyć serial fantasy, który odpowiadałby każdemu, ale ten trafia w dziesiątkę. Były przepiękne. Seria ta pokazuje również największe wartości, takie jak: miłość, przyjaźń i lojalność, którymi powinniśmy kierować się w życiu. Szkoda, że tak mało odcinków zostało nakręconych i to już koniec. Na ostatnim epizodzie ryczałam jak bóbr, sama nie wiem dlaczego...

Moja ocena: 6/6

Obsada:
Colin Morgan – Merlin
Bradley James – Arthur
Angel Coulby – Gwen
Katie McGrath – Morgana
Richard Wilson - Gaius
Anthony Head – Uther
John Hurt – Wielki Smok (głos)
Asa Butterfield – młody Mordred
Emilia Fox – Morgause
Rupert Young – Sir Leon
Eoin Macken – Gwaine
Alexander Vlahos – starszy Mordred
Tom Hopper – Percival

Liczba sezonów: 5
Liczba odcinków: 66
Czas trwania jednego odcinka: ok. 42 min.
Oryginalny tytuł: The Adventures of Merlin/Merlin

Zwiastun:



07 października 2013

"Gwiazd naszych wina", "Upadli" i "Więzień labiryntu" - ekranizacje

Są dwie wiadomości: jedna dobra, a druga zła. Zacznę od tej dobrej. Znana jest data światowej premiery filmu "Gwiazd naszych wina". Wypada ona na 6 czerwca 2014 roku. Zła zaś, że premierę filmu "Więzień labiryntu" przesunięto z lutego na 19 września 2014 roku (więcej czasu na przeczytanie książki ;)). 


Znamy również nazwiska aktorów, którzy wcielą się w role Lucindy Price, Daniela Grigori oraz Cama w ekranizacji "Upadłych" na postawie powieści Lauren Kate.

Lucinda Priece - Addison Timlin
Daniel Grigori - Jeremy Irvine (można podziwiać go w filmie "Now Is Good")
Cam - Harrison Gilbertson


Tahereh Mafi - Sekret Julii

Julia z Adamem uciekają z kwatery Komitetu Odnowy i trafiają do Punktu Omega, przystani dla dzieci o szczególnych zdolnościach. Wreszcie są bezpieczni. Sielanka zakochanych trwa jednak krótko. Julia poznaje sekret, który może przekreślić ich wspólne marzenia o szczęściu…

Kończą mi się litery. Nie mam już ani słowa. Ktoś obrabował mnie z całego słownika. Wiem, że
słowa potrafią ranić. Ale nie sądziłam, że mogą zabić.”


Julia po ucieczce zamieszkuje w Punkcie Omega, a tam zaczyna treningi. Próbuje okiełznać swoją moc – Energię – lecz okazuje się to nie łatwym zajęciem. Tam ma czas na przemyślenia dotyczące swojego życia. Próbuje zaprzyjaźnić się z kimś, ale to też nie jest łatwe, gdyż ludzie już wyrobili sobie opinię o niej. Z Adamem coś się dzieje. Staje się zamknięty w sobie, wycofany. Pragnie być z Julią, gdyż bardzo ją kocha. Jedno próbuje chronić drugie, ale dosyć kiepsko im to wychodzi.

"(…)trudno jest być dobrym dla świata, który przez całe życie darzył nas wyłącznie nienawiścią. Tak trudno jest widzieć dobro w świecie, który zawsze budził w nas strach."

„Sekret Julii” jest drugą powieścią Tahereh Mafi opowiadającej o dziewczynie z potężnymi mocami. Na tę książkę również czekałam z niecierpliwością, gdyż pierwsza część nawet przypadła mi do gustu. Większość akcji skupia się w Punkcie Omega, prawie z niego nie wychodzimy. Trochę szkoda, gdyż naprawdę chciałabym poznać ten świat. Książka w dużej mierze byłaby nudna gdyby nie kilka naprawdę zaskakujących momentów. Autorka trochę zawaliła sprawę z główną bohaterką. Julia przez prawie całą powieść użalała się nad sobą, co było naprawdę denerwujące, gdyż to ona jest narratorką. Miałam wrażenie, że dziewczyna myśli, że tylko ona ma taką popieprzoną sytuację rodzinną, że jest pępkiem świata (ciesze się, że ktoś jej to wyperswadował), ale też po części ją rozumiem (nie ma co, świetni rodzice i życie, kto by się tak nie zachował). No i co najgorsze kolejna autorka wprowadziła trójkącik miłosny. No niee... tego już było po prostu za wiele. Taki strasznie błahy i popularny wątek. Uważam, że książkę w dosyć sporej mierze ratuje Warner (tak on) i Kenji, bez nich okazałaby się zupełnym niewypałem. Język pozostaje niezmienny. Łatwy w odbiorze, brak jakichkolwiek niezrozumiałych słów. Nadal podobają mi się te przekreślone zdania oraz wygląd graficzny. Okładka jest hipnotyzująca. Cieszę się, że wydawnictwo postanowiło sięgnąć po nią, ale trochę nie komponuje się z okładką „Dotyku Julii”. Zakończenie jest otwarte, czym zachęca po sięgnięcie trzeciego tomu. Zrobię to na pewno, gdyż nie lubię pozostawiać serii niedokończonych i pomimo wszystkich tych minusów bardzo ciekawi mnie co się będzie dalej działo.
-Nie mam pojęcia, co ty widzisz w tym gościu – mówi – ale powinnaś spróbować z nim pomieszkać. Ten facet jest humorzasty, że hej.
– Nie jestem humorzasty…
– Taa, bracie – Kenji odkłada sztućce. – Jesteś humorzasty. Nic tylko „zamknij się, Kenji”, „idź spać, Kenji”, „nikt nie ma ochoty oglądać cię nago”. Tysiące ludzi marzy, żeby zobaczyć mnie nago. Mogę to udowodnić.”

Moja ocena: 4/6

Tytuł: Sekret Julii (org. Unravel Me)
Seria: Dotyk Julii #2 (org. Shatter Me #2)
Autor: Tahereh Mafi
Premiera: 17.07.2013r.
Ilość stron: 440
Wydawca: Wydawnictwo Otwarte/Moondrive
Cena: 34,90 zł

01 października 2013

Veronica Rossi - Przez bezmiar nocy

Przeżyli eterowe burze, ale czy ich uczucie przetrwa bezmiar nocy?

Po miesiącach rozłąki Aria i Perry znów są razem, lecz ich wspólna przyszłość jest niepewna. Perry, nowy Wódz Krwi plemienia Fal, musi walczyć o zaufanie swoich ludzi. Aria zaś prowadzi sekretną misję. Do tego gwałtowność burz eterowych się nasila, a niekończący się półmrok spowija ziemię. Aria i Perry mają coraz mniej czasu, by odnaleźć Wielki Błękit. Czy zdążą, zanim bezlitosny żywioł zniszczy ich świat i marzenia o wspólnej przyszłości?

- Tracimy i tracimy, ale nadal tu jesteśmy. Trzęsiemy się, stojąc w miejscu, i boimy się cokolwiek zrobić.”

Perry odkąd został Wodzem Krwi Fal ma bardzo dużo obowiązków. Chłopak obawia się, że im nie podoła i nie będzie takim przywódcą jak jego ojciec. Wie, że nadchodzące burze są coraz silniejsze, martwi się, że nie będzie wstanie wyżywić wszystkich mieszkańców wioski. Aria pragnie odzyskać Talona, brata Perry'ego, który został sprzedany, ale robi to w sekrecie przed Perrym. Boli ją to, że ciągle przez niektórych postrzegana jest jak Kret.

Ciągle w moim sercu pozostaje Roar, który cały czas walczy o swoją miłość. Czasami poważny, czasami zabawny jest jedną z lepszych postaci w tej serii. W „Przez bezmiar nocy” mamy możliwość poznać tą tajemniczą Liv, ukochaną Roara, gdyż jest ona nową postacią w książce.


(...) miłość jest jak morskie fale, czasem delikatna i dobra, czasem gwałtowna i straszna, ale nie ma końca, jest silniejsza niż niebo i ziemia, i wszystko, co je dzieli.”

„Przez burze ognia” bardzo mnie zaciekawiło i nie mogłam się doczekać kontynuacji. Gdy już wyszła, bardzo szybko dosłałam ją w swoje ręce i pochłonęłam. Ale czy była tak ciekawa jak poprzedniczka? I tak, i nie. Mocniej urzekła mnie pierwsza część. Brakowało mi tego dreszczyku emocji tam obecnego. Moim zdaniem autorka za mocno skupiła się na relacjach pomiędzy Arią a Perrym, było za dużo romansu, a za mało akcji (nie mogę powiedzieć, że jej w ogóle nie było). Duża część książki opisywała poszukiwania Wielkiego Błękitu, co mogło trochę nużyć. Chociaż, momentami, pani Rossi zaskakiwała i to naprawdę, lecz czasami dalszą część tego, co będzie się działo, dało się przewidzieć trochę wcześniej. Dużym plusem jest to, że autorka tak bardzo skupiła się na postaciach. Są one o dużo bardziej wyraziste. Narracja prowadzona jest z punktu Arii i Perry'ego co było dobrym rozwiązaniem, gdyż bohaterowie przez większy czas byli oddaleni od siebie. W pewnym momencie miałam wrażenie, że będzie kolejny trójkącik miłosny i zaczęłam się modlić o to, żeby autorka odrzuciła ten pomysł i tak na całe szczęście się stało! Zakończenie zachęca do sięgnięcia po zwieńczenie trylogii „Into the Still Blue”.

UK
Miłość to niesforny ptak, którego nikt nie może oswoić.”

Moja ocena: 5/6

Tytuł: Przez bezmiar nocy (org. Through the Ever Night)
Seria: Przez burze ognia #2 (org. Under the Never Sky #2)
Autor: Veronica Rossi
Premiera: 28.08.2013r.
Ilość stron: 352
Wydawca: Wydawnictwo Otwarte/Moondrive
Cena: 34,90 zł

Christina Aguilera "We Remain" i "Elastic Heart" Sia ft. The Weeknd & Diplo

W sieci pojawiły się dwie kolejne piosenki do soundtracku "Igrzysk Śmierci: W pierścieniu ognia".


Christina Aguilera "We Remain"


Sia feat. The Weeknd & Diplo "Elastic Heart"

Osobiście bardzo spodobała mi się piosenka "We Remain". Czekam na więcej ;D